Η κίνηση του κράτους στη συγκυρία
Η δολοφονία Φύσσα συμπύκνωσε αναμφίβολα την διαρκώς
αναβαθμιζόμενη βίαιη δράση της Χ.Α. το τελευταίο διάστημα ανοιχτά απέναντι στην
Αριστερά αλλά και ευρύτερα την προσπάθεια της να κατοχυρώσει ζωτικό πολιτικό
χώρο διά της επιβολής( ακόμα και στο εσωτερικό της δεξιάς, διεκδικώντας την
θέση του πιο συνεπή εκφραστή της μετεμφυλιακής δεξιάς σε ρήξη με την Ν.Δ. όπως
σε Βίτσι, Μελιγαλά ). Οι προκλήσεις των επόμενων ημερών για το σύνολο της
Αριστεράς έφεραν στον αφρό αδυναμίες σύλληψης του χαρακτήρα του φασιστικού
φαινομένου, της στάσης στον δρόμο και στοχοθεσίας των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων,
καθώς και αδυναμία ουσιαστικής ερμηνείας της επιθετικής αντιμετώπισης του
κράτους απέναντι στην Χ.Α. Η Χ.Α. αναπτύχθηκε αξιοποιώντας : τα
αντιδραστικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά και πρακτικές που προϋπήρχαν της κρίσης
στην Ελλάδα (ατομισμός, ξενοφοβία, σεξισμός, χουλιγκανισμός κλπ), την
φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων που συντηρητικοποιούνταν μέσα στην
όξυνση της κοινωνικής πόλωσης και την απουσία πολιτικής προοπτικής φιλολαϊκής
διεξόδου από την κρίση, την αυταρχική θωράκιση του κράτους και την υιοθέτηση
όψεων ενός ακροδεξιού πολιτικού λόγου και πρακτικής καθώς και την
ανοχή-συνεργασία με θύλακες στην ελληνική αστυνομία. Η Χρυσή Αυγή δεν ταυτίζεται με το κράτος, έχει μια σχετική αυτονομία
που καθορίζεται από την συγκυρία της ταξικής πάλης. Το γεγονός ότι η
δολοφονία υπερέβει το πλαίσιο που η ίδια η αστική στρατηγική και το κράτος
έθεταν στη συγκυρία δημιούργησε προϋποθέσεις για αποσταθεροποίηση και ένταση
των κοινωνικών αγώνων, και οδήγησαν το κράτος να αναλάβει δράση απέναντι στην
Χ.Α. , συνεκτιμώντας από τη μια τις υπαρκτές πιέσεις από το λαϊκό κίνημα,
την αδυναμία της αριστεράς να δώσει κατεύθυνση όξυνσης της αντιπαράθεσης και
τσακίσματος του φασισμού αλλά και επιδιώκοντας αυτοτελώς να περιορίσει την Χ.Α.
εκλογικά αλλά και ως παράγοντα αστάθειας και να την διατηρήσει για χρυσή εφεδρεία σε έκτακτές καταστάσεις(πχ άτακτη
χρεοκοπία).
Η πρωτοβουλία των κινήσεων που απέκτησε η κυβέρνηση και οι κρατικοί
μηχανισμοί στην αντιμετώπιση της Χ.Α. δημιούργησαν μια εικόνα «εγγυητή» της
δημοκρατίας και της ομαλότητας που επέδρασε αποφασιστικά στην αποσόβηση εκρηκτικής σύμπλεξης
απεργιακών και αντιφασιστικών κινητοποιήσεων και σταθεροποίησαν εκ νέου το
κυβερνητικό κέντρο. Ωστόσο αυτή η κατάληξη μόνο αναπότρεπτη δεν μπορεί
να θεωρείται, η στάσητης αστυνομίας στο Κερατσίνι την επαύριο της
δολοφονίας όπου σύμπραξε σε περιπτώσεις με νεοναζί φανερώνει ότι εκείνες τις
πρώτες μέρες ήταν εμφανής η κρατική αμηχανία: η στήριξη της αστυνομίας στους
ναζί έξω από τα γραφεία τους σήμαινε ταύτιση κράτους-ασυνομία-Χ.Α. για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, ενώ η
μερική αποχώρηση-αδρανοποίηση της αστυνομίας από το πεδίο των συγκρούσεων θα
έδινε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο λαϊκό κίνημα. Αυτή την δυνατότητα για
όξυνση των αντιφάσεων και περιορισμό των βαθμών ελευθερίας κίνησης του κράτους δεν
την εκμεταλλευτήκαμε και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς έγιναν
ακολουθητές της εκτονωτικής κατεύθυνσης της ρεφορμιστικής αριστεράς. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι , η εντελώς
λανθασμένη αντίληψη για την Χ.Α. ως ένα εργαλείο που καθοδηγείται
καθετοποιημένα από την κυβέρνηση που κατέληγε στην μη στοχοποίηση των γραφείων
της Χ.Α. αλλά του αστυνομικού τμήματος. Ο δεύτερος λόγος αφορά τα συντηρητικά
αντανακλαστικά-φυσιογνωμία που οδηγούν στην παντελή αδυναμία υλοποίησης μιας οποιασδήποτε
συγκρουσιακής κατεύθυνσης στο δρόμο, οι σύντροφοι που εξεγείρονταν στην ιδέα
του να κατευθυνθεί η πορεία στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια είναι
χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αυτή η στάση στο Κερατσίνι θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί απαράδεκτη, χαμένη ευκαιρία, υπήρξε όμως και κάτι άλλο :
επικίνδυνη. Με την έννοια ότι η περιπλάνηση στα στενά του Κερατσινίου και η
«στάση» για λαϊκή συνέλευση στην πλατεία , υπήρξαν ότι πιο επικίνδυνο θα
μπορούσαμε να επιλέξουμε-χωρίς καμία πολιτική χρησιμότητα και με δεκάδες
συλλήψεις. Αντίστροφα η μεγαλειώδης πορεία προς τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής
Αυγής(όπου πάλι πολλοί σύντροφοι έλεγαν βουλή) έδωσε το κατάλληλο στίγμα και πρέπει να είναι αφορμή για την
συγκρότηση πλατιού κεντρικού αντιφασιστικού μετώπου με δράση στις γειτονιές
τόσο έμπρακτης οριοθέτησης του φασισμού όσο και ανάπτυξης δράσεων αλληλεγγύης,
αλλά και κεντρικών αντιφασιστικών πορειών.
Η επανασταθεροποίηση του
κυβερνητικού κέντρου μέσω της διαχείρισης της Χ.Α. αλλά και του ξεφουσκώματος
της απεργίας των εκπαιδευτικών είναι μάλλον εμφανής, εκείνο που πρέπει να
τονιστεί είναι ότι το θεσμικό πλαίσιο που χρησιμοποιείται τώρα απέναντι στην
Χ.Α. θα αξιοποιηθεί ευρύτερα απέναντι στο λαϊκό κίνημα και την αριστερά (ήδη
στις Σκουριές) παράλληλα με την επαναφορά της θεωρίας των δύο άκρων.
Προκλήσεις και καθήκοντα για το φοιτητικό κίνημα και τα ΕΑΑΚ
Η συγκυρία στην οποία τα ΕΑΑΚ καλούνται να κάνουν
πολιτική, χαρακτηρίζεται από την
προσπάθεια της κυβέρνησης να εξασφαλίσει την επόμενη δόση εξασφαλίζοντας την
επίτευξη των συμφωνηθέντων διαθεσιμοτήτων-απολύσεων καθώς και τη συγκρότηση του νέου
προϋπολογισμού με νέα φοροεπιδρομή στο στους ελεύθερους επαγγελματίες και
περικοπή δανείων στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι διαθεσιμότητες-απολύσεις στο
δημόσιο σημαίνουν επί της ουσίας άρση της μονιμότητας και επιταχύνουν περαιτέρω
στον ιδιωτικό τομέα την βαθύτερη απορρύθμιση των σχέσεων εργασίας ώστε να
συμπιεστεί και άλλο η εργασία, έτσι πέρα από την αυτοτελή αξία της φθοράς της
κυβέρνησης και της συμπαράστασης στους εργαζομένους η πάλη ενάντια στις
διαθεσιμότητες-απολύσεις αποκτά και πιο κεντρικό χαρακτήρα.