Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Απόφαση Γενικής Συνέλευσης Ναυπηγών Μηχ. Μηχανικών 15/10/14

Καταστροφής συνέχεια ή μπορεί να πάει και αλλιώς ?
                Η φετινή χρονιά ανέδειξε από νωρίς την αδυναμία της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να νομιμοποιήσει την πολιτική λιτότητας και να σταθεροποιηθεί εντελώς στην εξουσία, αφού η κυβερνητική ρητορεία περί success story καταρρέει (όπως και οι εξαγγελίες που το συνοδεύουν ανά περίοδο: περικοπή του χρέους σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ελλάδα, έξοδος από το μνημόνιο με υποτιθέμενη οικονομική αυτοτέλεια του κράτους και δανεισμό από τις αγορές κλπ ..) από την πραγματικότητα και την άτεγκτη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Η εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια της τελευταίας περιόδου σε μεγάλο βαθμό τροφοδοτήθηκε και από την εφαρμογή του ΕΝΦΙΑ (έναν φόρο πάνω στην κατοικία που θέτει εν αμφιβόλω την ασφάλεια της ιδιωτικής στέγης), καθώς στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ανοίξει ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τις οικονομικές ελίτ αναίρεσε ένα ιστορικό συμβιβασμό με την πλατιά λαϊκή πλειοψηφία.
                Η κατάσταση, όμως, παραμένει τεταμένη ακόμη και σε μηχανισμούς του ίδιου του κράτους, με την ανυπακοή μέσα στο δημόσιο και ιδιαίτερα στους δήμους, με το ζήτημα της αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων. Αρκετοί δήμοι αντιδρούν στην εφαρμογή αυτής της “αξιολόγησης” που έχει ως προαπαιτούμενο την απόλυση του 15% των εργαζομένων των δήμων ασχέτως τις πραγματικές ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να υπάρχουν. Η αντίδραση του κεντρικού κράτους στην ανυπακοή αυτή είναι η εμπλοκή της δικαιοσύνης με εισαγγελική παρέμβαση στους δημάρχους που δεν επιτρέπουν την συνέχιση της διαδικασίας και πίεση στην τοπική εξουσία μέσω άλλων μηχανισμών (ΤΑΙΠΕΔ στο Χαλάνδρι) αποδεικνύοντας ότι αντίθετες λογικές προς την κυρίαρχη πολιτική όχι απλώς δεν θα επιτρέπονται αλλά θα καταστέλλονται.
                Η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης, για να εξασφαλισθούν οι 180 βουλευτές για την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας και την αποφυγή πρόωρων εκλογών, φανερώνει την ουσία της κοινωνικής σύγκρουσης της περιόδου: οι ντόπιες οικονομικές ελίτ θα υπερβούν την οικονομική κρίση με το τσάκισμα όλων των λαϊκών κατακτήσεων και ελευθεριών και για αυτό επιθυμούν την αμείωτη εφαρμογή της μνημονιακής λιτότητας χωρίς διαλείμματα και συμβιβασμούς με εργαζόμενους και νεολαία.
                Είναι πρώτιστο καθήκον για τον ελληνικό λαό, αυτή η κυβέρνηση να φύγει άμεσα υπό το βάρος μεγάλων αγώνων για να ανακοπεί η μνημονιακή λαίλαπα, να επιστρέψει η αυτοπεποίθηση ότι η κοινωνική καταστροφή δεν είναι ο μόνος δρόμος και να δοθεί ένα σαφές μήνυμα τι περιμένει όποιον πάει να εφαρμόσει την ίδια πολιτική. Τα μεγάλα κοινωνικά μέτωπα που ανοίγονται αυτή τη περίοδο (ο ΕΝΦΙΑ, οι διαγραφές φοιτητών, η αξιολόγηση και οι απολύσεις στο δημόσιο) θα πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα μεγάλων ενωτικών κινητοποιήσεων που θα συμπαρασύρουν πλειοψηφικά κοινωνικά ρεύματα στον αγώνα για ανακοπή της επίθεσης και με στόχο την πτώση της κυβέρνησης. Ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος σε αυτή την διεργασία είναι κρίσιμος, καθώς παραδοσιακά αποτελούσε πυροδότη ευρύτερων κινητοποιήσεων, ωστόσο η αναγκαιότητα των φοιτητών να βγουν στο δρόμο είναι μάλιστα πιο υλική από ποτέ με τις διαγραφές και τους οργανισμούς να είναι ήδη προ των πυλών..
               
Η κυβέρνηση προσπαθεί με το «μαστίγιο» να εφαρμόσει τις διαγραφές
            Η κυβέρνηση διαμέσου του υπουργείου, των διοικήσεων των Ιδρυμάτων και των ΜΑΤ προσπαθεί να εφαρμόσει με κάθε τρόπο για πρώτη φορά στα ελληνικά πανεπιστήμια τις διαγραφές ως μέτρο πειθάρχησης των φοιτητών. Πρώτη κίνηση νομιμοποίησης του μέτρου, αποτέλεσε η εξαγγελία για τη διαγραφή των μεγαλύτερων φοιτητών μέσα στον Σεπτέμβρη, ώστε να διαχωρίζειτους φοιτητές σε ενεργούς αιώνιους και ανενεργούς αιώνιους για να κατακερματίζονται και οι αντιδράσεις, να νομιμοποιείται το μέτρο και να έρθει πιο κοντά η πλήρης εφαρμογή του, δηλαδή η διαγραφή στα ν+2 χρόνια.