Αποτίμηση φοιτητικών εκλογών... Όρια και δυνατότητες για τα Ε.Α.Α.Κ.

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έγιναν στο φόντο ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών με αποκορύφωμα τις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μάη. Η όξυνση της οικονομικής κρίσης και ο τρόπος διαχείρισης που επέλεξε ο αστικός συνασπισμός εξουσίας να την υπερβεί οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου συμπίεση προς τα κάτω των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η αδυναμία της ελληνικής αστικής τάξης να ενσωματώσει τον κόσμο της εργασίας στην μετα-νεοφιλελεύθερη στρατηγική της, οδηγεί σε μια ολοένα διογκούμενη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης. Οι λαϊκοί αγώνες της περιόδου του μνημονίου και η ειδική μορφή που ανά περιόδους έλαβαν (κίνημα πλατειών-Σύνταγμα, παρελάσεις) φανερώνουν ακριβώς το τσάκισμα των πολιτικών εκπροσωπήσεων υπό το βάρος της σαρωτικής αναδιάταξης των κοινωνικών συσχετισμών και την αγωνία αυτών των λαϊκών στρωμάτων για μια άμεση πολιτική διέξοδο. Υπό αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται και η κατάρρευση του δικομματισμού (κρίση πολιτικής εκπροσώπησης) αλλά και η σαφής αριστερόστροφη τάση της αντιμνημονιακής ψήφου, ως το αποτύπωμα των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος. 

Τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών μπορούν να ερμηνευθούν στο έδαφος των ευρύτερων κοινωνικο-πολιτικών εξελίξεων και της αντιπαράθεσης του φοιτητικού κινήματος με τον νόμο Διαμαντοπούλου. Η μεγάλη άνοδος των ΕΑΑΚ οφείλεται στον ρόλο των σχημάτων στο πρόσφατο φοιτητικό κίνημα αλλά και μετέπειτα, καθώς και στις ευρύτερες κοινωνικές τάσεις που αποτυπώνονται στη συγκυρία. Πιο συγκεκριμένα, τα ΕΑΑΚ τον Σεπτέμβρη,
παρά τις αντιφάσεις τους, υλοποίησαν το σχέδιο για  καταλήψεις στην περίοδο της εξεταστικής, μια πολιτική επιλογή που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κεντρικού τύπου επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος ιδιαίτερα με τα μαζικά χαρακτηριστικά που αρχικά έλαβε. Τελικά το μπλοκάρισμα της εφαρμογής του νόμου χρεώθηκε πολιτικά κυρίαρχα στα ΕΑΑΚ αφού ορθώς συνέχισαν να μπλοκάρουν πανελλαδικά τις εκλογές των συμβουλίων διοίκησης. Στο μεσοδιάστημα ( μετά τις καταλήψεις και πριν τις εκλογές) τα ΕΑΑΚ όσες φορές περιέγραψαν χωρίς γενικολογίες ένα χάρτη συλλογικών διεκδικήσεων μέσα από συγκεκριμένες δράσεις (πχ εκτύπωση βιβλίων στο ΕΜΠ, εναντίωση στην αξιολόγηση), κατάφεραν να κρατήσουν τους φοιτητικούς συλλόγους ενεργούς και να αποτελέσουν τον ηγεμονικό αριστερό πόλο μέσα στις σχολές. Έτσι ερμηνεύεται και η εγκόλπωση από πλευράς ΕΑΑΚ ενός ευρύτερου αριστερόστροφου ρεύματος που αποτυπώθηκε και στις βουλευτικές εκλογές.  

Αναφορικά με  την υπόλοιπη αριστερά, η ΑΡΕΝ αν και κατέγραψε σημαντική άνοδο δεν κατάφερε να προσδεθεί στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ γιατί διαχρονικά αλλά και στη συγκυρία αδυνατεί να παράξει αυτοτελή πολιτική γραμμή και στίγμα στο βαθμό που ενσωματώνεται στις κατευθύνσεις των ΕΑΑΚ. Η πτώση της ΠΚΣ ερμηνεύεται και από την αντιφατική της τοποθέτηση την περίοδο του Σεπτέμβρη (αρχικά κίνημα καταλήψεων πρυτανειών, στη συνέχεια στήριξη καταλήψεων και τελικά κάλεσμα για τερματισμό των κινητοποιήσεων) αλλά κυρίαρχα από τον εξωτερικό τρόπο παρέμβασης στους φοιτητικούς συλλόγους, δηλαδή την συγκρότηση ενός ξύλινου ιδεολογικού λόγου για την αναγκαιότητα του κομμουνισμού και την ενίσχυση του ΚΚΕ που δεν μπορούσε στοιχειωδώς να απαντήσει στις αναζητήσεις και τις αγωνίες των φοιτητών. Όσον αφορά τις καθεστωτικές παρατάξεις, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ παρά την σημαντική πτώση σε ψήφους κατάφερε να διατηρηθεί ως πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια προτάσσοντας το προφίλ του εγγυητή της ομαλότητας κατά την διάρκεια των καταλήψεων και της ατομικής διεξόδου για τους φοιτητές (συνδιαλλαγή με καθηγητές, σημειώσεις, εκδρομές κλπ). Κατάφερε έτσι σε συνδυασμό με την ρητορική εναντίωση της στο νόμο Διαμαντοπούλου να αποσβέσει τυχόν απώλειες από τη γενικότερη στάση της ΝΔ. Η ΠΑΣΠ σημείωσε μεγάλη πτώση που οφείλεται στην φθορά που εισέπραξε ως κυβερνητική παράταξη, στην αντιφατική τοποθέτηση της αναφορικά με τις κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη, στην αποχώρηση ενός μέρους της. Η ΠΑΣΠ δεν κατάφερε να καλύψει κάποιο πολιτικό κενό και συντρίφτηκε μεταξύ των ρευμάτων που ηγεμονικά εκπροσωπούσαν ΔΑΠ-ΝΔΦΚ(ατομικός δρόμος-επιστημονισμός-καριερισμός) και ΕΑΑΚ( αναβίωση συλλογικών πρακτικών- ρεύμα αμφισβήτησης όψεων της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής). Το πιο σημαντικό ωστόσο δεδομένο που χρήζει ερμηνείας είναι η πτώση σε πανελλαδικό επίπεδο της συμμετοχής στα ΑΕΙ της χώρας (κατά 4300 περίπου ψήφους). Αν και η πτώση είναι σχετικά μικρή, ωστόσο τέμνεται με τα συνολικότερα χαρακτηριστικά αποσυγκρότησης που παρουσιάζει ο φοιτητικός συνδικαλισμός το τελευταίο διάστημα (στροφή προς τα αμφιθέατρα, κλίμα ανάθεσης στις καταλήψεις του Σεπτέμβρη, ανενεργοί φοιτητικοί σύλλογοι στο μεσοδιάστημα). Αυτή η κατάσταση σκιαγραφεί και τα καθήκοντα των σχημάτων το επόμενο διάστημα…

Οι αντιφάσεις των ΕΑΑΚ και η αναγκαία τομή

Σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία, με ιστορικά διακυβεύματα για το λαϊκό κίνημα και την αριστερά, τα ΕΑΑΚ παραμένοντας πιστά στην μυωπική λογική της μικροπολιτικής και των μικροσυσχετισμών κρίθηκαν ανεπαρκή, χωρίς μάλιστα να δείχνουν πως το καταλαβαίνουν, όπως αποτυπώνεται από το γεγονός ότι ύστερα από μια διαδικασία αλλεπάλληλων αναβολών, τα Ε.Α.Α.Κ. πραγματοποιούν σήμερα (ύστερα από 4 εβδομάδες) το αυτονόητο! Διαδικασία συντονιστικού Αθήνας, η  οποία θα αποτιμήσει τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν στο εσωτερικό των ΑΕΙ-ΤΕΙ αλλά και την ευρύτερη πολιτική συγκυρία ύστερα από τις βουλευτικές εκλογές της 7^ης Μαΐου.  Για να γίνουμε όμως πιο σαφείς, η παραπάνω λογική αποτυπώθηκε περίτρανα στα ξεχωριστά κατεβάσματα που πραγματοποιήθηκαν σε ορισμένους συλλόγους στις φοιτητικές εκλογές από σχήματα που συμμετέχουν από κοινού στα ΕΑΑΚ. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι αυτή η προβληματική κατάσταση , εκτός του ότι εντείνει τον προϋπάρχοντα πολυκατακερματισμό εντός των ΕΑΑΚ, οδηγεί αντικειμενικά στην απογοήτευση του κόσμου που βρίσκεται πέρα από το σκληρό κοινωνικο-πολιτικό δίκτυο των σχημάτων. Επίσης είναι αντικειμενικό δεδομένο ότι τα χωριστά κατεβάσματα οριοθετούν συνολικά την δυναμική των ΕΑΑΚ τόσο εκλογικά (χαρίζοντας σχολές στις καθεστωτικές παρατάξεις), όσο και κινηματικά ( ασυνεννοησία των σχημάτων για συγκεκριμένες πρωτοβουλίες-μικροηγεμονισμός). Μάλιστα η πολιτική επιλογή των ξεχωριστών κατεβασμάτων οριοθετεί σαφώς την συστράτευση και συμπόρευση των σχημάτων, τη στιγμή που αποτελεί πραγματική αναγκαιότητα συνολικά για τα ΕΑΑΚ να περιγράφουν κοινές δράσεις με ΑΡΕΝ-ΠΚΣ στα επιμέρους μέτωπα (μπλοκάρισμα εφαρμογής του νέου νόμου-πλαισίου, πάλη ενάντια στην εντατικοποίηση και την μετακύλιση του κόστους σπουδών στους φοιτητές, συγκρότηση αντιφασιστικού μετώπου και μετώπου προάσπισης του ασύλου).  Τα ΕΑΑΚ θεωρούμε ότι χρειάζεται να κάνουν μια τομή με τις προβληματικές τους και να κινηθούν σε μια κατεύθυνση εξυγίανσης. Αυτή η κατεύθυνση για να μην είναι ωραία λόγια σε ένα συντονιστικό ΕΑΑΚ πρέπει να πάρει σάρκα και οστά το επόμενο διάστημα σε κοινές πρωτοβουλίες όλων των σχημάτων που είναι διασπασμένα, σε κοινές διαδικασίες πάνω σε συγκεκριμένα επίδικα και τελικά σε σαφή κινηματική συμπόρευση από εδώ και πέρα. Αυτή η διαδικασία εξυγίανσης πρέπει να σφραγιστεί από ενιαίες καταγραφές των ΕΑΑΚ στις επόμενες φοιτητικές εκλογές παντού και από την σταδιακή ενοποίηση όλων των σχημάτων. Η επίλυση αυτής της προβληματικής αποτελεί αναγκαίο όρο για την περαιτέρω συμπόρευση-ενοποίηση των ΕΑΑΚ.

Οι πολιτικές αδυναμίες των ΕΑΑΚ και μια μεθοδολογία αντιμετώπισής τους 

Το πραγματικό έλλειμμα των διαδικασιών συντονισμού των ΕΑΑΚ έχει να κάνει με την αδυναμία χάραξης μάχιμης πολιτικής κατεύθυνσης για την επόμενη μέρα. Υπό αυτό το πρίσμα, το πρόβλημα είναι κυρίαρχα πολιτικό. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να επιλυθεί με μια κοινή θεωρητική διακήρυξη μέσα από συνδιάσκεψη, ψηφοφορίες, μέλη κλπ, γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια συμφωνία σε πιο στρατηγικού χαρακτήρα ζητήματα στα ΕΑΑΚ (πχ φοιτητικός συνδικαλισμός-δομές , χαρακτήρας και ρόλος καπιταλιστικής εκπαίδευσης) αλλά και γιατί αυτοί που πριμοδοτούν μια τέτοια αντίληψη δεν δείχνουν να επιθυμούν αυτή να καταγραφεί  και μάλιστα πολιτικά. Για να το πούμε διαφορετικά, δε μπορεί από τη μια να γίνεται λόγος για οργανωτική-πολιτική ανασυγκρότηση των Ε.Α.Α.Κ με μέλη, όργανα, συνδιάσκεψη- διακήρυξη και από την άλλη να αναβάλλονται συνεχώς οι οριζόντιες διαδικασίες συζήτησης-συντονισμού των Ε.Α.Α.Κ, όταν μάλιστα ο πολιτικός χρόνος είναι τόσο πυκνός και οι στιγμές ιστορικές. Εκτός και αν η παραπάνω κατεύθυνση στοχεύει τα ΕΑΑΚ να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους με την επιβολή στενά οργανωτικά και εκ των προτέρων ενός συσχετισμού. Με λίγα λόγια, είναι εξαιρετικά υποκριτικό τα πολιτικά προβλήματα του δικτύου να ανάγονται σε οργανωτικές απλουστεύσεις,  τη στιγμή που η βαθιά πολιτική κρίση των ΕΑΑΚ μετουσιώνεται σε τρομερά αντιφατικές επιλογές όπως για παράδειγμα το κοινό κατέβασμα ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ στο Αγρίνιο, οι ξεχωριστές καταγραφές σχημάτων στο ΕΜΠ και ενώ τα ΕΑΑΚ Αθήνας συνειδητά καθυστερούν να πραγματοποιηθούν και να αποτιμήσουν τη δράση τους λόγω βέτο συγκεκριμένης αντίληψης. Θεωρούμε ότι στη κατεύθυνση εξυγίανσης των συντονιστικών ΕΑΑΚ Αθήνας οι παρακάτω προτάσεις θέτουν ορθά το έδαφος διεξαγωγής της συζήτησης :

•   Οι διαδικασίες των ΕΑΑΚ δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο μεθοδεύσεων και μικροπολιτικής όπως συμβαίνει τώρα, μεμονωμένα σχήματα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συγκαλούν συντονιστικά, με κατάθεση κειμένου και σε ορίζοντα μιας εβδομάδας.

•   Πιο πυκνές διαδικασίες αποτίμησης και χάραξης πολιτικής κατεύθυνσης, ώστε ο πολιτικός διάλογος να γίνεται σε ζωντανό πολιτικό χρόνο, να έχει πολιτικό κέντρο βάρους  ώστε να είναι πιο εποικοδομητικός και να καταλήγει. Μόνο έτσι μπορούν τα σχήματα συνολικά  να ανατροφοδοτούνται, ιδιαίτερα τα νεόκοπα.

•   Σε περιπτώσεις σημαντικών επιδίκων για το κίνημα και τα ΕΑΑΚ, να γίνονται θεματικά συντονιστικά ΕΑΑΚ Αθήνας, όπου όλα τα σχήματα θα αναγκάζονται να τοποθετούνται στην συγκεκριμένη θεματολογία χωρίς να καταλήγουμε σε διαδικασίες όπου το κάθε σχήμα τοποθετείται επί διαφορετικών ζητημάτων  σε σχέση με τα υπόλοιπα, οδηγώντας τη διαδικασία σε τέλμα.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ

Ανεξάρτητο Αριστερό σχήμα Ναυπηγών Μηχ. Μηχ. που συμμετέχει στα ΕΑΑΚ