Το κρυφό πρυτανικό εξαγγέλλει εκλογές Συμβουλίων Διοίκησης… ήρθε η ώρα να μιλήσουν φοιτητές-εργαζόμενοι και διδάσκοντες

            Μετά από δεκάδες αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων, του Συλλόγου μελών ΔΕΠ και των Σωματείων των εργαζομένων στο ΕΜΠ, όπως και τις κινητοποιήσεις όλου του προηγούμενου χρονικού διαστήματος ενάντια στο Νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, η πρυτανεία αποφάσισε να μας δείξει την “αλληλεγγύη” και τη “συμπαράσταση” της.  Την Τρίτη 27/11, η Πρυτανεία αποφάσισε κρυφά και πραξικοπηματικά σε νοθευμένη διαδικασία ενός δήθεν πρυτανικού συμβουλίου την εφαρμογή του νόμου για την παιδεία, μέσω της προκήρυξης εκλογών για τα Συμβούλια Ιδρύματος, που σηματοδοτεί την περαιτέρω διάλυση του Δημόσιου και Δωρεάν Πανεπιστημίου.  Δύο άνθρωποι λοιπόν επέβαλαν στο βωμό της εξυπηρέτησης των επιταγών της συγκυβέρνησης  την άμεση εφαρμογή του νόμου, παρότι όλη η πολυτεχνειακή κοινότητα μέσω των συλλογικών της οργάνων διαφωνεί!

           Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι οι πρυτανείες σε όλη την Ελλάδα συνεδριάζουν κρυφά από την πανεπιστημιακή κοινότητα, αντιδραστικά κομμάτια καθηγητών απαιτούν στα κρυφά να μπει η αστυνομία να σπάσει τις καταλήψεις, ενάντια σε όλες τις συλλογικές αποφάσεις, γιατί μόνο έτσι θα εφαρμοστεί ο νόμος-έκτρωμα-διάλυση των πανεπιστημίων.  Ένας νόμο που βασίζεται τελικά στην πιο αντιδραστική, αντιδημοκρατική και “εν κρυπτώ” διαδικασία: την ηλεκτρονική ψηφοφορία.  Η “δημοκρατία” νίκησε για άλλη μια φορά χάρη στους αυτόκλητους υπερασπιστές της.

Η «δημοκρατία» στον καιρό του μνημονίου

            Δεν είναι ωστόσο κεραυνός εν αιθρία η λάσπη από τα ΜΜΕ απέναντι στο φοιτητικό κίνημα που αγωνίζεται ενάντια στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, σε αυτά δηλαδή που φέρνει η εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου.  Οι κατηγορίες για μειοψηφίες, συντεχνίες κλπ που εξαπολύονται από αυτούς που υποστηρίζουν ότι αυτή η πολιτική της λιτότητας είναι ο μοναδικός δρόμος και πως κάθε αγώνας υπεράσπισης των κεκτημένων είναι συντεχνιακός έχουν έναν και μόνο στόχο.  Προσπαθούν να ποινικοποιήσουν τους αγώνες των εκάστοτε κοινωνικών ομάδων για να «νομιμοποιηθεί» στη συνέχεια η παρέμβαση των μονάδων αποκατάστασης της τάξης, της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας» με τις γνωστές πρακτικές(ξύλο, συλλήψεις κλπ).  Φαίνεται λοιπόν ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στο βωμό της σωτηρίας των τραπεζών και των εργοδοτικών συμφερόντων έχει τον ρόλο της καταστολής των αντιδράσεων παραβιάζοντας θεσμικά δικαιώματα δημοκρατικών κρατών απαντώντας είτε με βάρβαρες επιθέσεις και χημικά στις πορείες είτε με συλλήψεις και μηνύσεις σε φοιτητές-δασκάλους-εργαζομένους(Θεσσαλονίκη).  Η λογική της κυβέρνησης συνοψίζεται στο ότι η μνημονιακή πολιτική θα επιβληθεί με κάθε τρόπο και κυρίως με το “μαστίγιο”.

Οι φοιτητές στο στόχαστρο

            Όταν η επίθεση είναι τόσο σφοδρή σε εργαζόμενους και συνταξιούχους σίγουρα οι φοιτητές δεν θα μπορούσαν να μείνουν αλώβητοι από αυτή την κατάσταση.  Υπήρξε λοιπόν η επιταγή της τρόικας έτσι ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος για την παιδεία το συντομότερο δυνατό και να αντιμετωπιστούν οποιεσδήποτε αντιστάσεις.  Τα μέτρα όμως δεν έμειναν εκεί.  Με το μνημόνιο 3 και με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (δεν ψηφίζεται από τη βουλή) εξισώθηκαν τα πτυχία των ΑΕΙ-ΤΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων με μόνη προϋπόθεση τα δεύτερα να λένε ότι συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια!  Σε

Μαζικά κοψίματα + Εντατικοποίηση = πτυχίο στα 8 χρόνια…

Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη ψυχολογία του σημερινού φοιτητή, θα αντιληφθούμε την πίεση που δέχεται και το άγχος του για να τελειώσει τη σχολή του , ώστε να απαλύνει το οικονομικό βάρος ή και να βοηθήσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Βέβαια, σε αυτήν την πίεση και το άγχος συγκεκριμένοι θεσμοί και καθηγητές σίγουρα δεν διευκολύνουν το φοιτητή. Το ερώτημα είναι....μήπως μας δυσκολεύουν κιόλας?? Ας το δούμε...

           

            Πολλάκις έχει παρατηρηθεί στη σχολή μας σε συγκεκριμένα μαθήματα στις εξεταστικές , οι φοιτητές να κόβονται μαζικά. Γι' αυτό το φαινόμενο προφανώς δεν φταίει το “ελλιπές” διάβασμα των φοιτητών αλλά μάλλον ο τρόπος εξέτασης και η χαοτική ύλη. Αυτό το λέμε γιατί και στην τελευταία εξεταστική του Σεπτεμβρίου παρατηρήθηκε κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή, στο μάθημα Εισαγωγή στον Αυτόματο Έλεγχο κόπηκε το 75,5% και πέρασαν μόλις 13 φοιτητές, ενώ στην υδροστατική 1 κόπηκε το 80,5% και πέρασαν μόλις 9 . Αυτό δείχνει ότι και στα δύο αυτά μαθήματα οι καθηγητές βάλανε θέματα που οι φοιτητές δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν και ιδιαίτερα στην υδροστατική 1 δεν δόθηκε για πρώτη φορά φέτος(!) το απαραίτητο τυπολόγιο. Το χρυσό τσεκούρι όμως αυτής της εξεταστικής παίρνει δικαιωματικά ο καθηγητής του μαθήματος στατική ναυπηγικών κατασκευών στο οποίο κόπηκε το 82,3% ενώ πέρασαν μόλις 11!! Ο εν λόγω καθηγητής του μαθήματος (ένα από τα πλέον δύσκολα της σχολής) επιλέγει να μην δίνει κανένα βιβλίο παρά μόνο κάτι χειρόγραφες σημειώσεις, χωρίς να λύνει θέματα στην παράδοση πράγμα που το κάνει ακόμη δυσκολότερο.  Αφού όμως οι καθηγητές μας διακηρύττουν τόσο ευλαβικά ότι θέλουν να μας βοηθήσουν, πώς γίνεται να δυσκολεύουν όσο γίνεται το πρόγραμμα σπουδών της σχολής μας;

           

            Πρόσφατα είχαμε να αντιμετωπίσουμε την τόσο καλή πρόταση του καθηγητή Παντελή για να μπει και φέτος πρόοδος στο μάθημα του, πράγμα που κατά τα λεγόμενα του θα βοηθήσει στο να περαστεί το μάθημα.  Παρόλα αυτά το ποσοστό που πέρασε το μάθημα των υλικών 1 είναι ιδιαίτερα υψηλό, παρότι δεν υπάρχει η “βοήθεια” της προόδου το Σεπτέμβρη.  Επομένως η λογική των προόδων, των προαπαιτουμένων και των απουσιών βοηθά τους φοιτητές για να περάσουν το μάθημα ή ακόμη και την διαδικασία της διδασκαλίας ή απλά τους εντατικοποιούν και τους πειθαρχούν;

Ποιά όμως είναι η εντατικοποίηση που επιδιώκεται από το υπουργείο και τους καθηγητές;

Σκεφτείτε πώς θα ήταν η σχολή, αν όλα τα μαθήματα είχαν απουσίες, αν ο κάθε καθηγητής μπορούσε να βάζει όποτε θέλει διαγωνίσματα και αν δεν μπορούσες να περάσεις το έτος δίχως κάποιον συγκεκριμένο αριθμό επιτυχιών.  Μπορεί να είναι όλα αυτά μια εικόνα από το μέλλον;  Όλα αυτά αποτελούν την καθημερινότητα του σχολείου, πράγμα που βέβαια ισχύει στα τει και σε πολλά πανεπιστήμια “μοντέλα” του εξωτερικού.  Αυτή είναι, λοιπόν, η καθημερινότητα που θέλουν να περάσουν οι κυβερνήσεις με τα συνεχή νομοσχέδια για τα πανεπιστήμια.  Στόχος τους βέβαια είναι οι φοιτητές να μην έχουν καμία συλλογική παράσταση διεκδίκησης(φοιτητικός σύλλογος, γενική συνέλευση) μέσα στα ιδρύματα και επομένως ως μετέπειτα εργαζόμενοι να είναι   πειθαρχημένοι στις εντολές των εργοδοτών τους.

           

            Για μας οι συλλογικοί αγώνες δεν είναι ένα απλό σύνθημα , αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο να απαλλαχθούμε από τα αντιακαδημαϊκά προαπαιτούμενα μαθήματα , το δεσμευτικό όριο δήλωσης μαθημάτων , τα αναίτια μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές αλλά και να θεσπιστεί εξεταστική περίοδος για τους επί πτυχίο φοιτητές. Απέναντι για άλλη μια φορά σε αυτές τις διεκδικήσεις βρίσκονται οι καθηγητές μας οι οποίοι χωρίς κανένα προφανή λόγο δεν δέχονται η διαδικασία της γενικής συνέλευσης τμήματος (το όργανο στο οποίο αποφασίζονται οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών) να είναι ανοιχτό , δηλαδή κάθε φοιτητής να μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδικασία και όχι μόνο οι αντιπρόσωποι των παρατάξεων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·         Ανοιχτή διαδικασία γενικής συνέλευσης τμήματος

·         Κατάργηση του ορίου δήλωσης μαθημάτων

·         Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής

·         Κατάργηση προαπαιτουμένων μαθημάτων-αλυσίδες

ΑΝΤΑΡΣΙΑ

Ανεξάρτητο αριστερό σχήμα που συμμετέχει στα Ε.Α.Α.Κ.

ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…

...η συγκυβέρνηση, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και οι εγκάθετοί της μέσα στα πανεπιστήμια...

Πότε?

Το Σάββατο 17/11, με αφορμή την Επέτειο του Πολυτεχνείου ο λαός και η νεολαία διαδήλωσαν μαζικά αποδεικνύοντας ότι το σύνθημα για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Αυτές οι μεγάλες κινητοποιήσεις που δείχνουν την εναντίωση του λαού απέναντι στην κυβερνητική πολιτική σημαδεύτηκαν από γεγονότα όπως:

·         την άρση ασύλου το Σάββατο 17/11 στο ΑΠΘ με 16 συλλήψεις (14 μέλη των ΕΑΑΚ) καθώς και δύο απεργών εργολαβικών με πρόσχημα ότι γίνονται επεισόδια.

·         τις συλλήψεις τριών απεργών συνδικαλιστών της ΠΟΕ-ΟΤΑ με ασφαλίτικο τρόπο έξω από τα σπίτια τους με κατηγορίες της διατάραξης κοινής ησυχίας και παράνομης βίας.

·         τις συλλήψεις ενός φοιτητή και ενός εργαζόμενου στο Βόλο με την διαδικασία της τυχαίας δειγματοληψίας.

·         τον θανάσιμο σχεδόν τραυματισμό ενός φοιτητή στην Πάτρα (έχασε τον ένα μάτι του, 80% αναπηρία στο άλλο) από ρίψη δακρυγόνου στο φοιτητικό μπλοκ του Πολυτεχνείου.

Γιατί άραγε συμβαίνουν όλα αυτά?

Όσοι αγωνίζονται και αντιδρούν σε όλη αυτή την πολιτική , είτε  είναι φοιτητές, είτε ο κόσμος της εργασίας, διώκονται με χουντικές πρακτικές (βίαιη καταστολή στις κινητοποιήσεις, καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων), με στόχο την τρομοκράτηση τους και την πειθάρχηση τους στην νέα  θλιβερή πραγματικότητα που τους ετοιμάζουν.

Αυτή την «δημοκρατία» έρχεται να προασπίσει η νεολαία των μνημονίων στα πανεπιστήμια, με τον πιο  χυδαίο τρόπο. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ  παίρνοντας την επιλογή να ΜΗΝ υπογράψει τα ψηφίσματα αλληλεγγύης των φοιτητικών συλλόγων για τους συλληφθέντες συναδέλφους μας και την άρση ασύλου, ουσιαστικά βάζει πλάτη στις επιλογές της κυβέρνησης και νομιμοποιεί πλήρως  όλα όσα λέγονται για τη στοχοποίηση και την ποινικοποίηση όσων αγωνίζονται.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ

Για μας, όλοι αυτοί που στηρίζουν την κρατική τρομοκρατία πρέπει να βρουν απέναντί τους το σύνολο των φοιτητών.  Την ώρα που οι φοιτητές πρέπει να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα και τα κεκτημένα τους, πρέπει να απομονώσουν όλους εκείνους που ταυτίζονται με την κυβερνητική πολιτική και τάσσονται υπέρ της.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ 

Ανεξάρτητο Αριστερό σχήμα Ναυπηγών Μηχ. Μηχ. που συμμετέχει στα Ε.Α.Α.Κ