Η προηγούμενη γενική συνέλευση χαρακτηρίστηκε από στάσεις και επιλογές πολιτικών
χώρων που κεντρίζουν την περιέργεια και το ενδιαφέρον μας για τις πραγματικές
επιδιώξεις που βρίσκονται πίσω από την ρητορεία των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ και
της ΝΔ στη σχολή μας και ευρύτερα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι λογικό να
παραξένεψε πολλούς η λυσσαλέα άρνηση από πλευράς ΔΑΠ-ΠΑΣΠ της πρότασης του
σχήματος έτσι ώστε η συνέλευση καθηγητών και εκπροσώπων φοιτητών να είναι ανοιχτή
για το σύνολο των φοιτητών. Επίσης ζήτημα που η λύση του θα απαιτούσε
ψυχίατρο διεθνούς βεληνεκούς αποτελεί και η αποχώρηση της ΔΑΠ από τη
συνέλευση, ενώ μερικά λεπτά πριν κατηγορούσε τους πάντες ότι εκφυλίζουν την
διαδικασία της γενικής συνέλευσης. Με βάση τα παραπάνω αλλά και όσα
ειπώθηκαν μέσα στη συνέλευση, είναι αναγκαίο να απαντηθούν ορισμένα ερωτήματα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...
Γιατί
έγινε η γενική συνέλευση την προηγούμενη παρασκευή??

Τελικά τι συνέβη στη συνέλευση??
Αρχικά, το ζήτημα των εκλογών
των συμβουλίων διοίκησης στο ΕΜΠ δεν ήταν επαρκές, για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, για τη
διεξαγωγή συνέλευσης και για αυτό επικαλέστηκε την ύπαρξη οριακής απαρτίας στη
συνέλευση για να την ακυρώσει,
προτείνοντας μάλιστα να γίνει διοικητικό συμβούλιο των αντιπροσώπων των
φοιτητών αντί για συνέλευση(!), όταν είδε όμως ότι ο κόσμος είχε έρθει για να
πάρει απόφαση για τα ζητήματα σχολής και τις εκλογές των συμβουλίων αποχώρησε.
Ας δούμε τα ζητήματα που ανέκυψαν όμως πιο συγκεκριμένα:
Ζήτημα 1ο ΑΠΑΡΤΙΑ: η απαρτία της
συνέλευσης ορίζεται από το 1/5 των ψηφισάντων των τελευταίων φοιτητικών εκλογών,
άρα για μας είναι 44 άτομα.
Το μέτρο αυτό έχει οριστεί στα καταστατικά των
φοιτητικών συλλόγων με σκοπό να μην δίνεται η δυνατότητα στον οποιονδήποτε να
μπλοκάρει τη συζήτηση και την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων αποχωρώντας και
στερώντας την απαρτία (όπως προσπάθησε να κάνει η ΔΑΠ). Επίσης, εντύπωση προκαλεί ότι η ΔΑΠ αποχώρησε
από μία συνέλευση στην οποία ψήφισαν 76 άτομα(πολύ πάνω από την απαρτία) και
κατά τη διάρκειά της πέρασαν πολύ περισσότεροι, πράγμα που δημιουργεί ένα
σοβαρό ερώτημα...
Ζήτημα 2ο Γιατί αποχώρησε τελικά η ΔΑΠ?: Η απάντηση τελικά είναι μάλλον απλή. Ως
νεολαία της Ν.Δ. προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να μπλοκάρει και να απονομιμοποιήσει
τη διεξαγωγή της εν λόγω γενικής συνέλευσης, έτσι ώστε ο φοιτητικός μας
σύλλογος να μην πάρει εκ νέου απόφαση κατά των συμβουλίων διοίκησης. Τελικά, ο
ρόλος της μέσα στο πανεπιστήμιο είναι να βάζει πλάτες στην ίδια την κυβέρνησή
της και για αυτό και η στάση της, είτε στο ΤΕΙ Αθήνας με υποψήφιο φοιτητή
ΔΑΠίτη αλλά και στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης πέρσι, όπου εξασφάλισε με μπράβους τις
τότε εκλογές των συμβουλίων, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Συμπερασματικά,
όσο και αν διακηρύσσει ότι είναι κατά των συμβουλίων (τσάμπα είναι...!!), όταν
αυτό το ερώτημα της χτυπήσει την πόρτα, είτε αποχωρεί από τη συνέλευση
ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα, είτε συμμετέχει στις ίδιες τις εκλογές με
μέλη της φέρνοντας και τους μπράβους της για σιγουριά...

Τι ευτελίζει τελικά τις γενικές συνελεύσεις??
Για μας το γεγονός ότι πολλές φορές υπάρχει προσπάθεια να ευτελιστεί η
γενική συνέλευση, έχει να κάνει με το πώς ορισμένες αντιλήψεις
αντιλαμβάνονται(?) μέσα στο πανεπιστήμιο την ανάγκη συλλογικής οργάνωσης (ύπαρξη
φοιτητικών συλλόγων, εκλογών), συζήτησης και δράσης (γενικές συνελεύσεις,
κινητοποιήσεις). Εμείς θεωρούμε ότι η κοινή πραγματικότητα που βιώνουμε μέσα στη σχολή
με το ασφυκτικό πλαίσιο φοίτησης, το νόμος Διαμαντοπούλου και το μνημόνιο για
την εκπαίδευση (οι διαγραφές φοιτητών, η αποστοίχιση πτυχίων-επαγγελματικών
δικαιωμάτων, η πληρωμή από το επόμενο εξάμηνο των βιβλίων, η σταδιακή εισαγωγή
διδάκτρων), αλλά και οι κοινές δυσκολίες του εργασιακού μεσαίωνα που μας
περιμένει, αποτελούν το κοινό σημείο εκκίνησης των ανησυχιών και των συλλογικών μας αγώνων.
Αντίθετα οι καθεστωτικές παρατάξεις(ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) θεωρούν ότι συντηρώντας ένα
πελατειακό κοινωνικό δίκτυο (τσάμπα σημειώσεις, παρτάκια και κεράσματα,
εκδρομούλες στην Αράχοβα και τη Μύκονο) θα μπορούν να «ηρεμούν» τους φοιτητές
όταν τα κόμματά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) τους θα σφαγιάζουν τα δικαιώματά όλων μας σε
εκπαίδευση και εργασία, ενώ παράλληλα θα μεγαλώνουν τους κομματικούς τους
στρατούς για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ.
Αυτός είναι και ο ορισμός του ευτελισμού των γενικών συνελεύσεων και του
φοιτητικού συλλόγου συνολικά, δηλαδή η απαξίωση των συλλογικών διεκδικήσεων.
Στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε είτε σε επίπεδο φοιτητικής
καθημερινότητας είτε σε επίπεδο κοινωνίας, μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τα
αντιμετωπίσουμε μέσα από τα συλλογικά μας όργανα και τις αποφάσεις που
παίρνουμε εμείς οι ίδιοι για εμάς. Η
πολιτική δεν είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών αλλά καθήκον όλων μας, ειδικά
όταν επηρεάζει και πλήττει τις ίδιες μας τις ζωές...
ΑΝΤΑΡΣΙΑ
Ανεξάρτητο
Αριστερό Σχήμα Ναυπηγών Μηχ.Μηχ., που συμμετέχει στα ΕΑΑΚ
antarsia-eaak.blogspot.com