Η προηγούμενη γενική συνέλευση χαρακτηρίστηκε από στάσεις και επιλογές πολιτικών
χώρων που κεντρίζουν την περιέργεια και το ενδιαφέρον μας για τις πραγματικές
επιδιώξεις που βρίσκονται πίσω από την ρητορεία των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ και
της ΝΔ στη σχολή μας και ευρύτερα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι λογικό να
παραξένεψε πολλούς η λυσσαλέα άρνηση από πλευράς ΔΑΠ-ΠΑΣΠ της πρότασης του
σχήματος έτσι ώστε η συνέλευση καθηγητών και εκπροσώπων φοιτητών να είναι ανοιχτή
για το σύνολο των φοιτητών. Επίσης ζήτημα που η λύση του θα απαιτούσε
ψυχίατρο διεθνούς βεληνεκούς αποτελεί και η αποχώρηση της ΔΑΠ από τη
συνέλευση, ενώ μερικά λεπτά πριν κατηγορούσε τους πάντες ότι εκφυλίζουν την
διαδικασία της γενικής συνέλευσης. Με βάση τα παραπάνω αλλά και όσα
ειπώθηκαν μέσα στη συνέλευση, είναι αναγκαίο να απαντηθούν ορισμένα ερωτήματα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...
Γιατί
έγινε η γενική συνέλευση την προηγούμενη παρασκευή??
Την περασμένη Τρίτη 27/11 είχε καλεστεί από την πρυτανεία πρυτανικό
συμβούλιο για να ορίσει τις ημερομηνίες των εκλογών των συμβουλίων διοίκησης. Το
εν λόγω πρυτανικό δεν κατάφερε για 9η φορά να συνεδριάσει λόγω της μαζικής
παράστασης διαμαρτυρίας των φοιτητών στην πρυτανεία. Παρόλα αυτά, πιο αργά
την ίδια μέρα, ο πρύτανης κρυφά και κόντρα σε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα προκήρυξε
σε μυστική σύναξη του πρυτανικού συμβουλίου εκλογές για τη Δευτέρα 3/12. Στη
βάση αυτής της πραξικοπηματικής ενέργειας, πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε
γενική συνέλευση την Παρασκευή, ούτως ώστε ο φοιτητικός σύλλογος Ναυπηγών να
συζητήσει και να αποφασίσει τις δράσεις του απέναντι στην παράνομη απόφαση του
πρυτανικού συμβουλίου να εφαρμόσει το νόμο και να συμπορευτεί με τη λαομίσητη
κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Άλλωστε αυτός είναι και ο ρόλος της γενικής
συνέλευσης! Όταν προκύπτει, δηλαδή, ένα ζήτημα που πλήττει άμεσα τους φοιτητές,
οι ίδιοι να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, να συζητάνε και να δρούνε
συλλογικά και όχι μέσω διαφόρων πεφωτισμένων αντιπροσώπων. Αυτός είναι σε
τελική ανάλυση ο τρόπος που πρέπει να
αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας, είτε αφορούν κάτι επιμέρους (π.χ. εξασφάλιση
ανθρώπινης εξεταστικής, κατάργηση του ορίου δήλωσης μαθημάτων, απαίτηση δωρεάν
βιβλίων κλπ.), είτε κάτι συνολικότερο (μπλοκάρισμα νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου
και της διάλυσης του δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου).
Τελικά τι συνέβη στη συνέλευση??
Αρχικά, το ζήτημα των εκλογών
των συμβουλίων διοίκησης στο ΕΜΠ δεν ήταν επαρκές, για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, για τη
διεξαγωγή συνέλευσης και για αυτό επικαλέστηκε την ύπαρξη οριακής απαρτίας στη
συνέλευση για να την ακυρώσει,
προτείνοντας μάλιστα να γίνει διοικητικό συμβούλιο των αντιπροσώπων των
φοιτητών αντί για συνέλευση(!), όταν είδε όμως ότι ο κόσμος είχε έρθει για να
πάρει απόφαση για τα ζητήματα σχολής και τις εκλογές των συμβουλίων αποχώρησε.
Ας δούμε τα ζητήματα που ανέκυψαν όμως πιο συγκεκριμένα:
Ζήτημα 1ο ΑΠΑΡΤΙΑ: η απαρτία της
συνέλευσης ορίζεται από το 1/5 των ψηφισάντων των τελευταίων φοιτητικών εκλογών,
άρα για μας είναι 44 άτομα.
Το μέτρο αυτό έχει οριστεί στα καταστατικά των
φοιτητικών συλλόγων με σκοπό να μην δίνεται η δυνατότητα στον οποιονδήποτε να
μπλοκάρει τη συζήτηση και την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων αποχωρώντας και
στερώντας την απαρτία (όπως προσπάθησε να κάνει η ΔΑΠ). Επίσης, εντύπωση προκαλεί ότι η ΔΑΠ αποχώρησε
από μία συνέλευση στην οποία ψήφισαν 76 άτομα(πολύ πάνω από την απαρτία) και
κατά τη διάρκειά της πέρασαν πολύ περισσότεροι, πράγμα που δημιουργεί ένα
σοβαρό ερώτημα...
Ζήτημα 2ο Γιατί αποχώρησε τελικά η ΔΑΠ?: Η απάντηση τελικά είναι μάλλον απλή. Ως
νεολαία της Ν.Δ. προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να μπλοκάρει και να απονομιμοποιήσει
τη διεξαγωγή της εν λόγω γενικής συνέλευσης, έτσι ώστε ο φοιτητικός μας
σύλλογος να μην πάρει εκ νέου απόφαση κατά των συμβουλίων διοίκησης. Τελικά, ο
ρόλος της μέσα στο πανεπιστήμιο είναι να βάζει πλάτες στην ίδια την κυβέρνησή
της και για αυτό και η στάση της, είτε στο ΤΕΙ Αθήνας με υποψήφιο φοιτητή
ΔΑΠίτη αλλά και στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης πέρσι, όπου εξασφάλισε με μπράβους τις
τότε εκλογές των συμβουλίων, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Συμπερασματικά,
όσο και αν διακηρύσσει ότι είναι κατά των συμβουλίων (τσάμπα είναι...!!), όταν
αυτό το ερώτημα της χτυπήσει την πόρτα, είτε αποχωρεί από τη συνέλευση
ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα, είτε συμμετέχει στις ίδιες τις εκλογές με
μέλη της φέρνοντας και τους μπράβους της για σιγουριά...
Ζήτημα 3ο Ψήφισμα
για το τμήμα καθηγητών: Πέρα από το ζήτημα των συμβουλίων
διοίκησης ένα σημαντικό θέμα που θέσαμε και θεωρήσαμε ότι ο σύλλογος πρέπει να
τοποθετηθεί είναι αυτό του μεγάλου μέσου όρου αποφοίτησης (8 χρόνια) και της
αναγκαίας διεκδίκησης ανθρώπινων ρυθμών σπουδών. Το ζήτημα αυτό πάει χέρι-χέρι
με την παρουσία όλων των φοιτητών στη γενική συνέλευση τμήματος (μέχρι τώρα
συμμετέχουν μόνο καθηγητές και οι εκπρόσωποι των φοιτητών) ώστε να υπάρχει και
η αντίστοιχη διεκδίκηση των αυτονόητων συνολικά από την πλευρά των φοιτητών.
Έτσι, καταθέσαμε ένα ψήφισμα για να γίνει ανοιχτό το τμήμα σε όλους τους
φοιτητές της σχολής και για να καταργηθούν τα δεσμευτικά ψευτό-ακαδημαϊκά
πλαίσια της σχολής που δυσκολεύουν χωρίς λόγο την απόκτηση του πτυχίου (όριο δήλωσης μαθημάτων,
προαπαιτούμενα-αλυσίδες, απουσία πτυχιακής εξεταστικής, υποχρεωτικοί πρόοδοι
κτλ.). Η απάντηση που πήραμε ομόφωνα από ΠΑΣΠ και ΔΑΠ (καθόλου τυχαίο, αφού συνεργάζονται
και μέσα στη σχολή πέρα από το κοινοβούλιο) είναι μία γενικόλογη επίκληση στη
δημοκρατία η οποία επιτάσσει τη μη συμμετοχή όλου του συλλόγου σε καμία άλλη
διαδικασία εκτός των εκλογών, γιατί για όλα τα άλλα υπάρχουν οι “χαρισματικοί”
δαπιτοπασπίτες αντιπρόσωποί μας που ξέρουν καλύτερα από μας τους ίδιους “το
καλό μας”.
Τι ευτελίζει τελικά τις γενικές συνελεύσεις??
Για μας το γεγονός ότι πολλές φορές υπάρχει προσπάθεια να ευτελιστεί η
γενική συνέλευση, έχει να κάνει με το πώς ορισμένες αντιλήψεις
αντιλαμβάνονται(?) μέσα στο πανεπιστήμιο την ανάγκη συλλογικής οργάνωσης (ύπαρξη
φοιτητικών συλλόγων, εκλογών), συζήτησης και δράσης (γενικές συνελεύσεις,
κινητοποιήσεις). Εμείς θεωρούμε ότι η κοινή πραγματικότητα που βιώνουμε μέσα στη σχολή
με το ασφυκτικό πλαίσιο φοίτησης, το νόμος Διαμαντοπούλου και το μνημόνιο για
την εκπαίδευση (οι διαγραφές φοιτητών, η αποστοίχιση πτυχίων-επαγγελματικών
δικαιωμάτων, η πληρωμή από το επόμενο εξάμηνο των βιβλίων, η σταδιακή εισαγωγή
διδάκτρων), αλλά και οι κοινές δυσκολίες του εργασιακού μεσαίωνα που μας
περιμένει, αποτελούν το κοινό σημείο εκκίνησης των ανησυχιών και των συλλογικών μας αγώνων.
Αντίθετα οι καθεστωτικές παρατάξεις(ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) θεωρούν ότι συντηρώντας ένα
πελατειακό κοινωνικό δίκτυο (τσάμπα σημειώσεις, παρτάκια και κεράσματα,
εκδρομούλες στην Αράχοβα και τη Μύκονο) θα μπορούν να «ηρεμούν» τους φοιτητές
όταν τα κόμματά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) τους θα σφαγιάζουν τα δικαιώματά όλων μας σε
εκπαίδευση και εργασία, ενώ παράλληλα θα μεγαλώνουν τους κομματικούς τους
στρατούς για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ.
Αυτός είναι και ο ορισμός του ευτελισμού των γενικών συνελεύσεων και του
φοιτητικού συλλόγου συνολικά, δηλαδή η απαξίωση των συλλογικών διεκδικήσεων.
Στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε είτε σε επίπεδο φοιτητικής
καθημερινότητας είτε σε επίπεδο κοινωνίας, μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τα
αντιμετωπίσουμε μέσα από τα συλλογικά μας όργανα και τις αποφάσεις που
παίρνουμε εμείς οι ίδιοι για εμάς. Η
πολιτική δεν είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών αλλά καθήκον όλων μας, ειδικά
όταν επηρεάζει και πλήττει τις ίδιες μας τις ζωές...
ΑΝΤΑΡΣΙΑ
Ανεξάρτητο
Αριστερό Σχήμα Ναυπηγών Μηχ.Μηχ., που συμμετέχει στα ΕΑΑΚ
antarsia-eaak.blogspot.com