Ήδη από τις
αρχές Αυγούστου το Υπουργείο Παιδείας και ο Λοβέρδος ξεκίνησαν ένα συντονισμένο
βομβαρδισμό δηλώσεων για το ζήτημα των «λιμναζόντων» φοιτητών, όπως αρέσκονται
να τους χαρακτηρίζουν. Δηλώσεις που ενώ
αρχικά διαβεβαίωναν ότι δεν θα υπάρξουν διαγραφές πριν από την ψήφιση των
Οργανισμών των ιδρυμάτων, στη συνέχεια μετατράπηκαν σε απειλές για διαγραφές
180.000 φοιτητών μέχρι την 1η Σεπτέμβρη και τελικά κατέληξαν μέσα από την
τακτική του «διαίρει και βασίλευε» να διαχωρίσουν τους υπό διαγραφή φοιτητές σε
«ενεργούς» και «ανενεργούς» για να μειώσουν τις αντιδράσεις. Αυτή η κατάσταση
που στερεί από φοιτητές το πτυχίο τους, νομιμοποιεί το μέτρο αυτό και
προετοιμάζει την εφαρμογή των διαγραφών και στα ν+2 χρόνια. Απέναντι σε
αυτό, πρέπει σαν φοιτητικός σύλλογος να αποτρέψουμε αρχικά την διαγραφή των
συναδέλφων μας με κάθε τρόπο (με καταλήψεις στο γραφείο του κοσμήτορα, την
πρυτανεία ενδεχομένως ακόμα και στην γραμματεία) κατά την διάρκεια της εξεταστικής
και να προετοιμάσουμε και να οργανώσουμε τον αγώνα για την ολική ανατροπή του
μέτρου των διαγραφών.
Ποια είναι τα επιχειρήματα του Υπουργείου; Και ποια η
πραγματικότητα;;;
Μπορούμε να συνοψίσουμε τα επιχειρήματα
του Υπουργείου γύρω από την αναγκαιότητα να υπάρξουν διαγραφές, ως εξής:
1) οι συγκεκριμένοι φοιτητές επιβαρύνουν
οικονομικά τα ιδρύματα, επομένως το κράτος και κατ’ επέκταση τον Έλληνα φορολογούμενο,
2) προβλήματα γραφειοκρατίας μέσα στα ιδρύματα,
επομένως πρέπει να μπει μία τάξη στις λίστες των φοιτητών,
3) αλλοίωση των
πραγματικών ποσοστών φοιτητών/καθηγητών και φοιτητών/εργαζομένων με
αποτέλεσμα το ίδρυμα να δυσκολεύεται να ανέβει στις παγκόσμιες κατατάξεις και
να προσελκύσει οικονομικά κεφάλαια.
Πρώτον,
είναι ευρέως γνωστό, από τον οποιοδήποτε έχει σχέση με το πανεπιστήμιο, ότι
ένας φοιτητής που τελειώνει την κανονική περίοδο φοίτησης, σταματάει να
δικαιούται τις φοιτητικές παροχές όπως πάσο, σίτιση και στέγαση, μην
επιβαρύνοντας πλέον με κανέναν τρόπο πέρα από μερικά bytes στον υπολογιστή και κάποιες κόλλες
χαρτί όταν εξετάζεται.
Δεύτερον,
είναι τουλάχιστον αστείο, το υπουργείο να επικαλείται γραφειοκρατικά προβλήματα
από την ύπαρξη μερικών ακόμα ονομάτων σε ένα υπολογιστή (λες και είμαστε στο
1950!!).
Τέλος, πέρα από το γεγονός
ότι στους λόγους φοιτητή/ καθηγητή τα τελευταία χρόνια τα πανεπιστήμια
αναφέρουν τους μέχρι και ν+2 έτη φοιτητές, ενώ η αδυναμία των πανεπιστημίων να
λειτουργήσουν αξιοπρεπώς δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τους «αιώνιους»
φοιτητές άλλα με την τεράστια υποχρηματοδότηση (της τάξης του 70%) που οδηγεί
σε ελλείψεις υποδομών και στις χιλιάδες μεταγραφές φοιτητών (ελλείψει φοιτητικού
επιδόματος, εστίες για όλους όσους έχουν ανάγκη κλπ.).
Που
στοχεύουν πραγματικά οι διαγραφές;;
Όπως
είπαμε και προηγουμένως η διαγραφή των φοιτητών που έχουν ξεπεράσει κατά πολύ
το κανονικό όριο φοίτησης είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η κυβέρνηση και το
υπουργείο θέλουν το ανώτατο όριο φοίτησης να περιοριστεί στα ν+2 έτη φοίτησης
(χρόνια επιδίωξη των κυβερνήσεων στην Ελλάδα ήδη από το 1970) και αυτό θα
προσπαθήσουν να το επιβάλλουν πάση θυσία είτε μέσω των οργανισμών είτε μέσω
υπουργικών αποφάσεων, και αυτό γιατί:
α) Οι κατεκτημένες δημοκρατικές και συνδικαλιστικές
ελευθερίες που αποτελούν και το πλαίσιο ύπαρξης του φοιτητικού κινήματος στην
Ελλάδα, αποτελούν ανάχωμα στην ίδια την προσπάθεια «αναμόρφωσης» των φοιτητών
και στην πειθάρχησή τους. Η επιδίωξη της
κυβέρνησης είναι να χρησιμοποιήσει ως «πολιορκητικό κριό» τις διαγραφές για να πειθαρχήσει
τους φοιτητές με την απειλή της απώλειας της φοιτητικής ιδιότητας και να εφαρμόσει
στους υπάκοους πλέον φοιτητές όλη την αναδιάρθρωση (διάσπαση πτυχίων στα
3+2 χρόνια, δίδακτρα, μείωση φοιτητικών παροχών κλπ), τσακίζοντας παράλληλα το φοιτητικό κίνημα ως παράγοντα αστάθειας και
ζωντανό-αγωνιστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. β) Υπάρχει όμως και μια πιο μακροπρόθεσμη στόχευση στην κίνηση του
υπουργείου, αυτή δεν είναι άλλη από την προσπάθεια μέσω των διαγραφών οι απόφοιτοι-μελλοντικοί εργαζόμενοι να είναι
επαρκώς πειθαρχημένοι και χωρίς συλλογικές αγωνιστικές αναπαραστάσεις, για να
δέχονται χωρίς πολλές αντιδράσεις τις συνθήκες μεσαίωνα που διαμορφώνονται στην
εργασία με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια. Είναι τέλος προφανές, ότι
οι διαγραφές πλήττουν αντικειμενικά πιο έντονα τους φοιτητές με τα πιο οξυμένα
οικονομικά προβλήματα..
Τι πρέπει να κάνουμε απέναντι σε αυτά
που έρχονται..
Απέναντι
στην τακτική του Υπουργείου και της Κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τις διαγραφές
μέσα από την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», εμείς πρέπει να ενωθούμε σε
κοινό αγώνα ενάντια συνολικά στο μέτρο των διαγραφών. Θα πρέπει να αποτρέψουμε την διαγραφή των συναδέλφων μας και μέσα στην
εξεταστική καταλαμβάνοντας για πρακτικούς και για συμβολικούς λόγους όλο τον
διοικητικό μηχανισμό. Πιο πολύ από ποτέ
όμως (και σε μια σχολή με 8 χρόνια μέσο όρο αποφοίτησης) θα
πρέπει από τώρα να προετοιμάσουμε τις κινητοποιήσεις διαρκείας μέσα και μετά
την εξεταστική, με συντονισμό φοιτητών της σχολής μας αλλά και όλου του
Πολυτεχνείου, και διερεύνηση ημερομηνίας γενικής συνέλευσης με στίγμα καμία
σχολή να μην ανοίξει μετά τις εξεταστικές με διαγραμμένους φοιτητές.
ΚΑΝΕΝΑΣ
ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ
ΚΑΝΕΝΑΣ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ
Ο ΝΟΜΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ
ΑΝΤΑΡΣΙΑ
Ανεξάρτητο Αριστερό Σχήμα Ναυπηγών Μηχ. Μηχ.
που συμμετέχει στα ΕΑΑΚ